آیا مصرف زنجبیل برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ ممنوع است؟

آیا مصرف زنجبیل برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ ممنوع است؟

زنجبیل حاوی میزان زیادی از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی طبیعی است که فواید زیادی برای بعضی از بیماری‌ها و مشکلات دارند. طبق گزارش International Journal of Preventive Medicine، زنجبیل برای مقابله با بعضی از انواع سرطان مفید است. فواید بالقوه این گیاه به همین موردها ختم نمی‌شود. درواقع، زنجبیل همواره به‌عنوان یکی از ترکیبات تسکین‌دهنده برای مقابله با حالت تهوع، استفراغ یا هر گونه مشکل گوارشی دیگر مورد توجه بوده است. همچنین بعضی از یافته‌های علمی نشان می‌دهند که زنجبیل می‌تواند علائم درد در قاعدگی، بیماری صبح‌گاهی در زنان باردار و حتی درد ناشی از آرتریت را تسکین بدهد. با این‌ حال، وقتی که درباره بیماری دیابت نوع ۲ صحبت می‌کنیم، ارزش زنجیل به‌ علت محدود بودن مطالعات علمی در این زمینه نامشخص می‌ماند. البته یافته‌هایی که تا کنون از مطالعات علمی حاصل شده‌اند، اضافه کردن زنجبیل به برنامه درمانی را موثر می‌دانند. براساس گزارش Journal of Ethnic Foods، یکی از همین مطالعات نشان می‌دهد که استفاده از مکمل زنجبیل می‌تواند به کاهش سطح A۱C کمک کند و سطح گلوکز ناشتا را در افراد مبتلا به بیماری دیابت نوع ۲ پایین بیاورد. البته متخصصان می‌گویند که یافته‌های این مطالعه بی‌نقص نیستند، ‌چون جمعیت نمونه محدودی در این مطالعه مد نظر بوده است. طبق گزارش Journal of Complementary and Integrative Medicine، یکی دیگر از مطالعات در سال ۲۰۱۵ نشان داده است که استفاده از پودر زنجبیل (پس از گذشت ۳ ماه) به بهبود کنترل گلایسمیک در آن دسته از افراد مبتلا به بیماری دیابت نوع ۲ که از انسولین استفاده نمی‌کرده‌اند، کمک می‌کند. 

یک بررسی جامع در این زمینه که در Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine منتشر شده است، مکانیسم خاصی را در زنجبیل نشان می‌دهد که قند خون را کنترل می‌کند. طبق یافته‌های این مطالعه، زنجبیل آنزیم‌هایی را مهار می‌کند که بر نحوه متابولیزه شدن کربوهیدرات‌ها و همچنین بر حساسیت به انسولین تاثیرگذار هستند و درنتیجه جذب گلوکز در عضله‌ها را افزایش می‌دهد. مسئولان این مطالعه می‌گویند که زنجبیل به کاهش خطر مواجهه با عوارض ناشی از بیماری دیابت نوع ۲ کمک می‌کند. خطرات احتمالی استفاده از زنجبیل در رژیم غذایی مخصوص بیماری دیابت در حالی که استفاده از زنجبیل کامل و پودر زنجبیل توسط افراد مبتلا به بیماری دیابت نوع ۲ بی‌خطر است، اما همه این بیماران باید درباره مصرف زنجبیل با پزشک خودشان مشورت کنند. جدی گرفتن این کار و پرهیز از اقدام خودسرانه برای افرادی که از داروهای دیابت استفاده می‌کنند، اهمیت زیادی دارد. توجه داشته باشید که زنجبیل می‌تواند بر سطح انسولین تاثیر بگذارد و درنتیجه با بعضی از داروهای دیابت تداخل کند. حتی مصرف زنجبیل هم‌زمان با مصرف داروهای دیابت می‌تواند به کاهش بیش از حد قند خون منجر شود. خطر این تداخل‌های دارویی برای آن دسته از بیماران دیابتی که مبتلا به بیماری‌های دیگر نیز هستند، به مراتب بیشتر است. زنجبیل به‌طور خاص با داروهای مربوط به فشار خون و داروهای ضدانعقادی تداخل ایجاد می‌کند. 

آیا مصرف زنجبیل برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ ممنوع است؟

چگونگی حفظ سلامت قلب زنان در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ سالگی

چگونگی حفظ سلامت قلب زنان در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ سالگی

بیماری‌های قلبی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین علت‌های مرگ‌ومیر در میان زنان هستند و آمارهای بین‌المللی نشان می‌دهند که یک‌چهارم از کل مرگ‌ومیرها در میان زنان به علت همین بیماری‌ها اتفاق می‌افتند. آگاهی داشتن درباره این مساله از نظر متخصصان واجد اهمیت بالایی است، چون بعضی از زنان بدون این‌که خودشان بدانند، به بیماری‌های قلبی-عروقی مبتلا هستند. به همین دلیل، همه زنان در هر سنی باید تلاش کنند تا خطر ابتلا به این بیماری‌ها را کاهش بدهند و قلب‌شان را در طول زندگی سالم نگه دارند. دهه ۴۰ سالگی : از رژیم غذایی مفید و سالم برای قلب پیروی کنید:  پیروی از این رژیم غذایی یعنی به حداقل رساندن استفاده از چربی‌های اشباع و افزایش میزان استفاده از میوه‌ها، سبزی‌ها، غلات سبوس‌دار و مغزهای خام. در ضمن، حجم وعده‌های مصرفی نیز از اهمیت خاصی در این زمینه برخوردار است. بعضی از متخصصان نیز رژیم DASH را برای این کار توصیه می‌کنند که هم برای کاهش فشار خون موثر است و هم می‌تواند به حفظ وزن در محدوده سالم کمک کند. 

افزایش فعالیت‌های بدنی: بیشتر روزهای هفته را باید با حداقل ۳۰ دقیقه فعالیت ورزشی سپری کنید. حتی اگر خودتان را به فعالیت‌های بدنی کوچک هم وادار کنید و باعث شوید که قلب‌تان سریع‌تر به تپش بیفتد، سلامت قلبی-عروقی خودتان را تقویت می‌کنید.راه‌های مقابله با استرس را پیدا کنید: دهه ۴۰ سالگی، یکی از پُرمشغله‌ترین دوره‌های زندگی برای زنان است. بسیاری از زنان در این دهه به‌صورت تمام‌وقت شاغل هستند، احتمالا فرزندانی دارند و حتی باید از پدر یا مادر سالمند خودشان مراقبت کنند. همین مشغله‌ها باعث می‌شود که آنان رسیدگی به سلامتی خودشان را فراموش کنند و با سطح بالایی از استرس مواجه باشند. این در حالی است که وجود استرس زیاد در زندگی، معمولا خواب کافی و مطلوب را هم از افراد می‌گیرد و حتی به شکل‌گیری الگوهای غذایی ناسالم در میان آنان منجر می‌شود. 

مراقبت‌های پزشکی را جدی بگیرید: زنان در دهه ۴۰ سالگی باید به‌طور منظم نزد پزشک بروند و به توصیه‌های پزشکان در زمینه‌های مختلف، از جمله سلامتی قلب، توجه کنند. اگر در دوران بارداری به بیماری دیابت یا فشار خون بالا مبتلا بوده‌اید، در این دهه باید رسیدگی به وضعیت سلامتی خودتان را کاملا جدی بگیرید، چون این مشکلات ظاهرا مربوط به گذشته می‌توانند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را افزایش بدهند. از جزئیات سلامتی خودتان آگاه باشید: انجام دادن غربالگری‌های لازم مربوط به تشخیص فشار خون، سطح کلسترول، وزن و شاخص توده بدن (BMI) برای زنان کاملا ضروری است. خطر مبتلا شدن شما به بیماری‌های قلبی در دهه ۴۰ سالگی نسبتا پایین است، اما کارهایی مانند سیگار کشیدن، مصرف قرص‌های ضدبارداری و انجام دادن هورمون‌درمانی می‌توانند این خطر را افزایش بدهند. 

دهه ۵۰ سالگی : روی رژیم غذایی و ورزش تمرکز کنید: زنان در این دهه مستعد افزایش وزن هستند. اگر مراقب وزن خودتان نباشید، این وزن رفته‌رفته افزایش پیدا می‌کند و ناگهان متوجه می‌شوید که اوضاع چقدر تغییر کرده است و باید به‌ سختی برای کاهش وزن خودتان تلاش کنید. کنترل وزن با تمرکز بر رژیم غذایی و ورزش، مانع از افزایش وزن می‌شود. با پزشک درباره فواید و مضرات استروژن‌درمانی مشورت کنید: متخصصان می‌گویند که استروژن‌درمانی به‌عنوان اولین راه برای پیشگیری از مبتلا شدن به بیماری‌های قلبی توصیه نمی‌شود، اما در بعضی از موارد این شیوه درمانی واقعا می‌تواند برای قلب زنان مفید باشد. ویتامین D را فراموش نکنید: محققان همچنان درحال مطالعه درباره این مساله هستند که آیا مکمل ویتامین D می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش بدهد یا خیر. اگرچه این مطالعات هنوز به یافته‌های قطعی نرسیده‌اند، اما بسیاری از متخصصان باور دارند که ویتامین D، نقش مهمی در سلامت عمومی و سلامت قلبی ایفا می‌کند. شما می‌توانید با مشورت گرفتن از پزشک، برای مصرف این مکمل‌ها اقدام کنید. 

 چگونگی حفظ سلامت قلب زنان در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ سالگی

۷ غذای ممنوعه در دوران بارداری

۷ غذای ممنوعه در دوران بارداری

۱. گوشت‌های خام : زنان باردار باید از خوردن غذاهای دریایی نپخته و خام و همچنین انواع گوشت‌های نیم‌پز یا آبدار مانند گوشت گوساله و مرغ خودداری کنند. متخصصان می‌گویند خطر وجود باکتری کولی‌فرم (coliform bacteria)، توکسوپلاسموز و سالمونلا در این گوشت‌ها بسیار زیاد است. ۲. فرآورده‌های گوشتی : فرآورده‌های گوشتی مانند سوسیس و کالباس، می‌توانند به لیستریا آلوده باشند و درنتیجه خطر سقط جنین را افزایش بدهند. لیستریا این توانایی را دارد که از جفت جنین عبور کند و جنین را آلوده سازد. این اتفاق می‌تواند کودک را به عفونت یا مسمومیت خون مبتلا کند و جان او را به خطر بیندازد. پس اگر باردار هستید و همچنان به مصرف فرآورده‌های گوشتی اصرار دارید، حتما این محصولات غذایی را کاملا بپزید. ۳. ماهی‌های جیوه‌دار : زنان باردار باید از مصرف ماهی‌هایی که حاوی میزان زیادی از جیوه هستند، پرهیز کنند. دریافت جیوه در دوران بارداری با به تاخیر افتادن رشد و تکامل کودک مرتبط است و همچنین شانس مبتلا شدن نوزاد به آسیب‌های مغزی را بالا می‌برد. چند مورد از این ماهی‌ها عبارت‌اند از کوسه‌ماهی، شمشیرماهی،‌ ماهی خال‌مخالی و ماهی تیلفی. کنسروهای ماهی تُن نیز حاوی مقدار کمی از جیوه هستند و زنان باردار ترجیحا نباید از این محصولات نیز در دوران باداری استفاده کنند. علاوه بر این‌ها، خودداری از مصرف سوشی در دوران بارداری نیز ضروری است، چون سطح بالایی از جیوه در سوشی هم وجود دارد. 

۴. تخم‌مرغ خام : خودداری از مصرف تخم‌مرغ خام یا هر نوع خوراکی حاوی تخم‌مرغ خام برای زنان باردار ضروری است، چون این ماده غذایی می‌تواند سالمونلا را به بدن آنان منتقل کند. بعضی از سس‌های سزار، مایونز، بستنی‌های خانگی و سس‌های خردل با استفاده از تخم‌مرغ خام تهیه می‌شوند. لازم به ذکر است که بستنی‌ها و سس‌های کارخانه‌ای با استفاده از تخم‌مرغ پاستوریزه تولید می‌شوند و درنتیجه خطر منتقل شدن سالمونلا به بدن زنان باردار را افزایش نمی‌دهند. ۵. شیر غیرپاستوریزه : شیر غیرپاستوریزه، یکی از دیگر منابع غذایی است که می‌تواند حاوی لیستریا باشد. درنتیجه زنان باردار همیشه باید از شیر پاستوریزه و کاملا مطمئن استفاده کنند. 

۶. کافئین : اگرچه بیشتر مطالعات نشان داده‌اند که دریافت کافئین در حد اعتدال برای زنان باردار مجاز است، اما بعضی از مطالعات نیز نشان داده‌اند که مصرف کافئین می‌تواند با سقط جنین مرتبط باشد. بنابراین برای کاهش شانس سقط جنین، مصرف کافئین را در سه‌ ماهه اول بارداری کنار بگذارید. در ماه‌های بعدی بارداری نیز کافئین دریافتی روزانه باید کمتر از ۲۰۰ میلی‌گرم باشد. توجه داشته باشید که کافئین اساسا ادرارآور است و دفع مایعات از بدن را افزایش می‌دهد. 

این روند دفعی می‌تواند آب مورد نیاز بدن و همچنین کلسیم را از بدن زنان باردار خارج کند. به همین دلیل، آنان باید از آب، آب‌میوه طبیعی و شیر پاستوریزه به‌ جای نوشیدنی‌های کافئین‌دار استفاده کنند. بعضی از مطالعات نشان داده‌اند که دریافت کافئین به مقدار زیاد، با مشکلاتی مانند سقط جنین، زایمان زودرس و کم‌وزنی هنگام تولد نوزاد مرتبط است. ۷. سبزی‌های نشسته : سبزی‌ها مواد غذایی بی‌خطری هستند و همواره در رژیم‌های غذایی متعادل نقش مهمی دارند. با این‌ حال،‌ همه سبزی‌های باید به‌ خوبی شسته شوند تا شانس منتقل شدن توکسوپلاسموز از این مواد غذایی به بدن زنان باردار به صفر برسد. 

 ۷ غذای ممنوعه در دوران بارداری

حفظ سلامتی با مصرف این ۸ نوشیدنی!

حفظ سلامتی با مصرف این ۸ نوشیدنی!

۱. سودا، آبمیوه‌های شیرین و سایر نوشیدنی‌هایی که دارای کالری هستند اغلب به عنوان عامل اصلی چاقی و اضافه وزن شناخته می‌شوند. تحقیقات نشان می‌دهد که اگر نوشیدنی‌های مناسب را در رژیم غذایی خود انتخاب کنید، آنها می‌توانند تاثیر مثبتی روی سلامتی و حتی کاهش وزن شما داشته باشند.۲. ماءالشعیر عامل سلامت مغز:مصرف معتدل این نوشیدنی (حداکثر یک یا دو بار در روز) می‌تواند سلامت استخوان‌ها، سلامت قلب، سلامت کلیه و سلامت مغز را حفظ  کند و حتی خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد. البته یادتان باشد که منظور ما ماءالشعیر خالص و بدون طعم و شکر است. ۳. آب برای هیدراتاسیون : ماده اصلی بدن آب است که از مفاصل، استخوان‌ها و اندام‌های مختلف، حمایت می‌کند و همچنین عامل اصلی هضم غذا و دفع مواد زائد است. به گفته یکی از متخصصین، اگر ما فقط  آب را به عنوان تنها نوشیدنی مفید انتخاب می‌کردیم، بسیار سالم تر بودیم. چون با وجود آب به هیچ یک از نوشیدنی‌های دیگر نیازی نیست (حدود ۹ تا ۱۳ فنجان آب در روز کافی است).

۴. شیر برای سلامت استخوان: شیر گاو در برخی جوانب کاملا بحث‌برانگیز است، از جمله به لحاظ کم چربی یا پر چربی بودن. متخصصی می‌گوید شیر می‌تواند برای افرادی که به آن حساسیت و یا با لاکتوز آن مشکلی ندارند منبع خوبی از پروتئین، کلسیم و ویتامین D باشد. برای افرادی که دارای آلرژی‌های لاکتوز هستند، شیرهای غیر لبنی مانند سویا و بادام انتخاب خوبی هستند. ۵. آب گوجه‌فرنگی و سبزیجات: اگر دوست دارید برای شروع روز یک آشامیدنی مفید داشته باشید، آب گوجه‌فرنگی و سایر سبزیجات بهترین انتخاب است. جدا از مقدار زیادی آب، این ترکیبات دارای مواد مغذی مختلفی از جمله ویتامین A، ویتامین C و لیکوپن هستند. علاوه بر این، چون حاوی قند بالا هم نیستند، پس برای برنامه کاهش وزن شما نیز مانعی ایجاد نمی‌کنند.۶. قهوه منبع آنتی‌اکسیدان‌ها: براساس یک مطالعه اخیر، مصرف روزانه سه فنجان قهوه ممکن است به شما کمک کند که طول عمر بیشتری داشته باشید. مطالعات متعددی در رابطه با مصرف قهوه، موید کاهش خطر ابتلا به دیابت، سرطان، بیماری پارکینسون و آلزایمراند.

این خواص قهوه عمدتا به دلیل آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آن است. اما در هر حال، صرفه‌جویی در مصرف روزانه حدودا ۱ تا ۳ فنجان برای جلوگیری از ورود کافئین بیش از حد به بدن ضروری است.۷. چای سیاه برای پیشگیری از بیماریچای سیاه، به صورت گرم و یا سرد، مانند قهوه حاوی بسیاری از مزایای سلامتی است. چای سیاه سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها است و افزایش متابولیکی را به همراه می‌آورد. به همین دلیل چون مصرف بیش از یک فنجان چای در روز می تواند آب بدن را از بین ببرد، شما باید برای جبران این مساله بیشتر آب بنوشید.۸. چای سبز مملو از آنتی‌اکسیدان‌هابرای تقویت منبع آنتی‌اکسیدان بدن، به نظر می‌رسد چای سبز هم نقش قهوه و هم نقش چای را به عهده می‌گیرد و یک جایگزین فوق‌العاده برای هر دو است. با مصرف این چای، بدن هم به لحاظ هیدراته و هم آنتی‌اکسیدان‌ها بسیار غنی باقی می‌ماند. سال‌ها تحقیق علمی نشان داده که چای سبز دارای مزایای سلامتی فراوانی است، از جمله آنتی‌اکسیدان‌های آن مانع از پیری زودرس می‌شوند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و برخی از سرطان‌ها را کاهش می‌دهند. 

 حفظ سلامتی با مصرف این ۸ نوشیدنی!

۷ توصیه غذایی به مبتلایان به نقرس

۷ توصیه غذایی به مبتلایان به نقرس

۱. توت‌ها :انواع توت‌ها مانند توت‌فرنگی، تمشک، بلوبری و حتی میوه‌هایی مانند گیلاس و آلبالو، منابع عالی‌ای برای افراد مبتلا به بیماری نقرس هستند. این میوه‌ها به‌طور طبیعی اسید اوریک را خنثی می‌کنند و به‌خوبی با مقدار pH اسیدها مقابله می‌کنند. به‌علاوه، این میوه‌ها سرشار از ویتامین C و منیزیم هستند که برای دستگاه گوارش مفید محسوب می‌شوند و درنتیجه وقتی که پروتئین در دستگاه گوارش تجزیه می‌شود، میزان اسید اوریک تولیدشده را کاهش می‌دهند.۲. میوه‌ها و سبزی‌ها :واضح است که شما می‌توانید ویتامین C را در بسیاری از سبزی‌ها و میوه‌های دیگر مانند سیب و پرتقال پیدا کنید. همچنین می‌توانید از مکمل‌های ویتامین C و منیزیم به‌عنوان جایگزین کمک بگیرید، اگرچه این کار باعث می‌شود که بخشی از فواید و مزایای میوه‌ها را از دست بدهید. توجه داشته باشید که میوه‌ها اساسا ضدالتهابی هستند و همین ویژگی، دردهای مفصلی را کمتر می‌کند. به‌علاوه، خاصیت ضدالتهابی میوه‌ها از فرسایش و ساییدگی مفصل‌ها نیز جلوگیری می‌کند و درنتیجه مانع از ابتلا به انواع دائمی و غیرقابل درمان آرتریت مانند آرتروز می‌شود. 

۳. آب : نوشیدن آب به رفع مشکلات متعددی در درون بدن کمک می‌کند و همچنین یکی از مهم‌ترین بخش‌های رژیم غذایی ما انسان‌ها را تشکیل می‌دهد. توجه داشته باشید که نوشیدن آب به مقابله با نقرس کمک می‌کند، چون سموم و مواد زائد مانند اسید اوریک اضافی را از بدن خارج می‌سازد. ۴. سیر : سیر، یکی از مغذی‌ترین و بهترین مواد غذایی است که فواید زیادی دارد و کاهش سطح کلسترول خون فقط یکی از این فواید محسوب می‌شود. سیر نه‌تنها منبع غنی‌ای از ویتامین‌ها و مواد معدنی به‌ شمار می‌رود، بلکه منبع عالی‌ای برای دریافت فیبر است. با این‌ حال، سولفور (گوگرد) موجود در سیر است که اهمیت این ماده غذایی را برای نقرس بیشتر می‌کند، چون سولفور به تنظیم اسید اوریک موجود در بدن کمک می‌رساند. اگر به دلایل مختلف نمی‌توانید همیشه سیر بخورید، می‌توانید از پیاز نیز به‌عنوان جایگزین سیر استفاده کنید. در ضمن، امروزه مکمل‌های سیر در قالب قرص‌های بلعیدنی به فروش می‌رسند. 

۵. استفاده بیشتر از چربی‌ها و روغن‌ها : یکی از تصورات اشتباه درباره نقرس، این است که چربی‌ها و روغن‌ها ذاتا برای افراد مبتلا به این بیماری مضر است. با این‌ حال، چربی‌ها و روغن‌های سالم دارای نقش‌های مهمی در بدن هستند و برای همه انسان‌ها ضروری محسوب می‌شوند. یکی از عملکردهای این ترکیبات در بدن، کمک‌رسانی به «سنتز پروتئین» است که استفاده از پروتئین‌ها برای اسیدهای آمینه درون بدن را افزایش می‌دهد. همین ویژگی، شانس مواجهه با حملات نقرس را پایین می‌آورد. شما می‌توانید اسیدهای چرب ضروری مانند امگا-۳ را از طریق مکمل‌ها نیز دریافت کنید، اما این منابع غذایی حاوی مقادیر مناسبی از امگا-۳ هستند: ماهی سالمون و تُن، مغزهای خام و بذر کتان. ۶. استفاده بیشتر از فیبرها : فیبرها مانند آب، به دفع سموم و ترکیبات زائد از جریان خون کمک می‌کنند. خوش‌بختانه منابع زیادی برای دریافت فیبر وجود دارند که شما می‌توانید از آن‌ها کمک بگیرید، مانند مغزهای خام، غلات صبحانه سبوس‌دار،‌ نان گندم سبوس‌دار و انواع مرکبات. در ضمن، مکمل‌های فیبری هم امروزه در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند. ۷. استفاده کمتر از پروتئین‌ها :اگر اسید اوریک در بدن شما به‌واسطه تجزیه پروتئین ایجاد شود، پس زیاده‌روی در مصرف پروتئین قطعا به حملات نقرس در بدن شما منجر می‌شود. در بعضی از موارد، افراد مبتلا به نقرس می‌توانند مصرف منابع پروتئینی را به حداقل برسانند و از مکمل‌های اسید آمینه برای تامین آن‌ها استفاه کنند. این کار، تولید اسید اوریک در بدن را به‌طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. 

 ۷ توصیه غذایی به مبتلایان به نقرس

رژیم اتکینز چیست؟

رژیم اتکینز چیست؟

هدف رژیم اتکینز: کاهش وزن. ادعا: شما با پیروی از رژیم Atkins، وزن خودتان را در عرض ۲ هفته حدودا ۷ کیلوگرم کاهش خواهید داد، درحالی که مقدار زیادی از غذاهای چرب را هم خواهید خورد. نظریه علمی: بدن انسان مانند یک موتور است؛ کربوهیدرات‌ها نیز سوختی هستند که فعالیت این موتور را امکان‌پذیر می‌سازند. ایجاد محدودیت در دریافت کربوهیدرات‌ها، بدن را مجبور می‌کند که از سوخت جایگزین (یعنی چربی‌های ذخیره‌شده) به‌ جای این ترکیبات استفاده کند. پس در رژیم Atkins، قندها و نشاسته‌های ساده مانند سیب‌زمینی، نان سفید و برنج سفید،‌ همگی باید حذف شوند و پروتئین‌های و چربی‌هایی مانند مرغ، گوشت قرمز و تخم‌مرغ جای‌شان را بگیرند. با سوخته شدن چربی‌ها در رژیم Atkins، وزن نیز کاهش خواهد یافت. کاهش کل کربوهیدرات‌های مصرفی فقط به رژیم Atkins منحصر نمی‌شود. درواقع، ایجاد محدودیت در کربوهیدرات‌های مصرفی در رژیم‌های دیگر نیز مهم است. غذاهایی که از نظر حجم کربوهیدراتی سنگین هستند، گلوکز زیادی را وارد جریان خون می‌کنند که درنهایت می‌تواند به‌صورت گلیکوژن در کبد ذخیره شود. این روند هیچ نتیجه‌ای ندارد جز افزایش چربی‌ها در بدن. 

رژیم چگونه عمل می‌کند؟ رژیم اتکینز براساس چهار مرحله پیش می‌رود که با مصرف کربوهیدرات‌ها به میزان بسیار کم شروع می‌شود و همین‌طور ادامه می‌یابد تا شما به وزن دل‌خواه‌تان برسید. دوری از کربوهیدرات‌ها فقط به این سادگی نیست که از خوراکی‌های شیرین و سیب‌زمینی پخته یا سرخ‌کرده فاصله بگیرید، بلکه شما باید طبق برنامه عمل کنید و در اجرای این برنامه نیز تداوم داشته باشید. برای مثال در مرحله اول، شما اجازه دارید که روزانه ۲۰ گرم کربوهیدرات خالص را از میان فهرست مواد غذایی مجاز انتخاب کنید که ۱۲ تا ۱۵ گرم از آن‌ها را باید سبزی‌های سرشار از فیبر تشکیل بدهند. با این‌ حال، در رژیم Atkins مجبور نیستید که چربی موجود در استیک خودتان را جدا کنید. نوعی از این رژیم با عنوان Atkins ۴۰ Plan نیز وجود دارد که متناسب با افرادی طراحی شده است که می‌خواهند وزن خودشان را حدود ۱۸ کیلوگرم (معادل ۴۰ پوند) کاهش بدهند. به‌علاوه، نوع دیگری با عنوان Atkins ۱۰۰ هم وجود دارد که نوعی برنامه غذایی قابل تنظیم و کم‌کربوهیدرات است. این رژیم، انعطاف‌پذیری بالایی دارد و به شما اجازه می‌دهد تا طیف وسیعی از مواد غذایی را با در نظر گرفتن ۱۰۰ گرم کربوهیدرات خالص در طول هر روز مصرف کنید. این ۱۰۰ گرم به ترتیب زیر تقسیم می‌شود: 

- حداقل ۱۲ تا ۱۵ گرم از کربوهیدرات خالص روزانه را باید سبزی‌ها تشکیل بدهند. - ۳ وعده ۱۱۳ تا ۱۷۰ گرمی از منابع پروتئینی در طول روز. - ۲ تا ۴ وعده مصرفی از چربی‌های اضافی در طول روز. ۸۵ گرم کربوهیدرات باقی‌مانده را هم باید از این مواد غذایی تامین کنید: حبوبات، مغزهای خام، دانه‌ها، میوه‌ها و سبزی‌های سرشار از کربوهیدرات، و غلات سبوس‌دار. رژیم چقدر هزینه مالی دارد؟ گوشت قرمز تازه و سبزی‌های تازه اساسا نسبت به مواد غذایی فرآوری‌شده و غذاهای فست‌فودی گرا‌ن‌تر هستند. پس این‌که دقیقا چقدر هزینه مالی برای رژیم Atkins صرف می‌شود، تا حدود زیادی به منابع پروتئینی انتخابی شما بستگی دارد. مثلا آیا شما گوشت چرخ‌کرده را ترجیح می‌دهید یا گوشت گوساله خالص تازه؟ مرغ یا بوقلمون؟ همه این انتخاب‌ها در تخمین هزینه مالی نقش دارند.

رژیم اتکینز چیست؟

اگر نقرس دارید، این ۵ غذا را نخورید!

اگر نقرس دارید، این ۵ غذا را نخورید!

۱. گوشت قرمز : تمامی منابع حیوانی پروتئین، حاوی مقادیر بالایی از پورین هستند که می‌تواند نقرس را تشدید کند. یکی از مطالعات New England Journal of Medicine نشان می‌دهد افرادی که ۲ بار در هفته یا بیشتر گوشت قرمز می‌خورند، ۵۰ درصد بیشتر از افرادی که به مقدار کمی از این گوشت‌ها استفاده می‌کنند، با خطر ابتلا به نقرس مواجه می‌شوند. همچنین، گوشت قرمز حاوی چربی اشباع است که براساس گزارش Arthritis Research & Therapy، با نقرس ارتباط دارد. توجه داشته‌ باشید که گوشت‌های اندامی یا همان امعا و احشا (مانند جگر، قلوه و زبان) حاوی غلظت بالاتری از پورین هستند. ۲. غذاهای دریایی : بسیاری از غذاهای دریایی نیز مانند گوشت‌های قرمز حاوی مقادیر بالایی از پورین هستند و افراد مبتلا به نقرس باید از این غذاها نیز به مقدار کم استفاده کنند. بعضی از غذاهای دریایی مانند میگو و لابستر به‌طور خاص حاوی پورین بالایی هستند. ماهی‌های گوشت‌تیره مانند سالمون نیز چنین وضعیتی دارند. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف این غذاهای دریایی به اندازه یک بار در هفته یا بیشتر، با افزایش خطر ابتلا به نقرس مرتبط است. 

۳. نوشابه‌های گازدار و آب‌میوه‌ها : فروکتوز یا همان نوع قندی که در میوه‌ها وجود دارد، سطح اسید اوریک را در بدن افزایش می‌دهد و درنتیجه خطر ابتلا به نقرس را بالا می‌برد. درحالی که خوردن میوه‌های کامل عمدتا با افزایش خطر ابتلا به نقرس یا تشدید نقرس در افراد مبتلا به این بیماری همراه نیست، اما مصرف نوشابه‌های گازدار، آب‌میوه‌ها و دیگر نوشیدنی‌های حاوی شربت ذرت با فروکتوز بالا همواره می‌تواند این خطرات را بالاتر ببرد. بنابراین، افرادی که مبتلا به نقرس هستند، باید نوشابه‌های گازدار و همچنین آب‌میوه‌ها را از رژیم غذایی خودشان کنار بگذارند. ۴. مواد غذایی فرآوری‌شده و بسته‌بندی‌ : بسیاری از مواد غذایی بسته‌بندی‌شده، از سس کچاپ و سس سالاد گرفته تا کلوچه‌ها و بیسکویت‌ها، همگی حاوی میزان زیادی از شربت ذرت با فروکتوز بالا هستند. بنابراین، مصرف تمامی این محصولات باید با احتیاط کامل صورت بگیرد. محققان دانشگاه بوستون به این نیتجه رسیده‌اند که محصولات تهیه‌شده از کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده مانند ماکارونی‌ها و بسیاری از نان‌ها نیز می‌توانند سطح اسید اوریک را در بدن افزایش بدهند و درنتیجه دردهای ناشی از نقرس را تشدید کنند. 

۵. مارچوبه : در حالی که بیشتر انواع سبزی‌ها برای افراد مبتلا به نقرس، مفید و بی‌خطر هستند، اما مارچوبه گیاهی است که برای این بیماران ضرر دارد. بعضی از متخصصان می‌گویند که بیماران مبتلا به نقرس را از مصرف مارچوبه منع نمی‌کنند، اما قطعا از آنان می‌خواهند که در مصرف این سبزی احتیاط داشته باشند. همین نکته درباره انواع قارچ‌ها و اسفناج نیز صدق می‌کند، چون این سبزی‌ها نیز حاوی پورین زیادی در میان سبزی‌ها هستند. با این‌که یافته‌های محققان درباره تاثیر این سبزی‌ها بر بیماری نقرس همچنان بحث‌برانگیز است، اما افرادی که می‌خواهند جانب احتیاط را رعایت کنند، نباید در مصرف این سبزی‌ها زیاده‌روی کنند. درواقع، مصرف این سبزی‌ها به میزان یک بار در هفته بعید است که مشکل‌ساز شود، اما مصرف روزانه آن‌ها اصلا توصیه نمی‌شود. 

اگر نقرس دارید، این ۵ غذا را نخورید!

۲۰ دقیقه تا ۲۰ سال بعد از ترک سیگار چه اتفاقی در بدن می‌افتد؟!

۲۰ دقیقه تا ۲۰ سال بعد از ترک سیگار چه اتفاقی در بدن می‌افتد؟!

همراه با ترک سیگار، شما سریعا تغییرات مختلفی را در وضعیت جسمانی خودتان احساس می‌کنید. در عرض یک یا دو روز پس از ترک سیگار، بدن از شر تمامی سموم حاصل‌شده از گاز مونوکسید کربن خلاص می‌شود. درنتیجه، سطح اکسیژن در خون افزایش می‌یابد و همین روند به دو فایده مهم منجر می‌شود: ارتقای کیفیت پوست و افزایش انرژی. از آنجایی که سیگار کشیدن با انقباض رگ‌های خونی همراه است،‌ ترک سیگار باعث می‌شود که گردش خون شما به‌راحتی انجام بگیرد. اگر هم گردش خون ضعیفی داشته باشید، پس از ترک سیگار دیگر با احساس سرمای شدید در دست‌ها و پاها مواجه نخواهید شد. خون شما پس از ترک سیگار اساسا رقیق‌تر خواهد شد و حالت چسبناک کمتری خواهد داشت. درنتیجه شانس لخته شدن خون در بدن کاهش می‌یابد و شما کمتر در معرض خطر مواجهه با سکته مغزی یا ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار می‌گیرید. وضعیت خواب‌تان نیز پس از سپری شدن علائم اولیه ناشی از ترک سیگار، بهبود خواهد یافت. حس‌های بویایی و چشایی شما نیز پس از ترک سیگار سریعا تقویت می‌شوند. 

فواید ترک سیگار : پس از ۲۰ دقیقه: فشار خون و ضربان قلب دوباره به وضعیت عادی برمی‌گردند و گردش خون نیز تقویت می‌شود. پس از ۸ ساعت: سطح مونوکسید کربن در خون کاهش می‌یابد. پس از ۴۸ ساعت: مونوکسید کربن ناشی از سیگار و نیکوتین به‌طور کامل از بدن خارج می‌شوند. پس از ۲ تا ۳ روز: خلط درون گلو کاهش می‌یابد یا از بین می‌رود. همچنین مشکلات تنفسی کمتر می‌شوند. پس از ۵ تا ۷ روز: حس‌های چشایی و بویایی بهبود پیدا می‌کنند، نفس شما پاکیزه می‌شود، دندان‌ها تمیز می‌شوند و سطح انرژی در بدن‌تان افزایش می‌یابد. پس از ۲ تا ۳ هفته: علائم فیزیکی ترک سیگار متوقف می‌شوند و شما می‌توانید چندین ساعت را بدون فکر کردن به سیگار سپری کنید. همچنین خطر لخته شدن خون (ترومبوز) کاهش پیدا می‌کند. پس از ۴ هفته: سرفه، مشکلات تنفسی و مشکلات سینوسی باید از بین بروند. همچنین خستگی باید کمتر شود و سطح انرژی هم افزایش بیابد. در این حالت، ریه‌ها قادر به مقاومت بهتری در مقابل عفونت‌ها هستند. پس از ۲ تا ۳ ماه: عملکرد ریه‌ها حدود ۵ درصد تقویت می‌شود. 

پس از یک سال: خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. پس از ۲ تا ۳ سال: خطر ابتلا به ذات‌الریه (پنومونی)‌ شدید یا آنفلوآنزا به اندازه این خطر در افراد غیرسیگاری کاهش پیدا می‌کند. همچنین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، آنژین صدری و مواجهه با سکته مغزی کاهش می‌یابد. پس از ۵ سال: خطر ابتلا به سرطان‌ گلو، سرطان مری و سرطان مثانه ۵۰ درصد کمتر می‌شود. پس از ۱۰ سال: خطر ابتلا به سرطان ریه ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. به‌علاوه، خطر ابتلا به پوکی استخوان هم کمتر می‌شود. پس از ۱۵ تا ۲۰ سال: خطر ابتلا به سرطان‌های ریه، گلو، مری و مثانه به اندازه همین خطر در افراد غیرسیگاری کاهش می‌یابد. با این‌ حال، افرادی که شدیدا

 سیگاری بوده‌اند (۲۰ نخ سیگار در روز)، باقی زندگی‌شان را با خطر ۲ برابری ابتلا به سرطان ریه سپر می‌کنند. 

۲۰ دقیقه تا ۲۰ سال بعد از ترک سیگار چه اتفاقی در بدن می‌افتد؟!

۶ راه استفاده از زردچوبه برای افزایش سلامتی!

۶ راه استفاده از زردچوبه برای افزایش سلامتی!

زردچوبه یک ادویه باستانی است که همه آن را به خاطر رنگ طلایی درخشنده‌اش می‌شناسند. در واقع، بیش از ۴۵۰۰ سال است که این ادویه در داروهای چینی برای درمان مشکلات گوارشی، مشکلات کبدی، بیماری‌های پوستی و زخم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که زردچوبه می‌تواند مزایای سلامتی زیادی را ارائه دهد.زردچوبه، در انواع و اشکال مختلف موضعی، کپسول و یا روغن، می‌تواند برای سلامت قلب مفید باشد و به کاهش التهاب و درد و تورم ناشی از آرتروز و آرتریت روماتوئید کمک کند. حتی برخی تحقیقات نشان می‌دهد که این گیاه ممکن است به مسائل مربوط به دستگاه گوارش نیز کمک کند، از عود بیماری زخم کولیت جلوگیری کند و به عنوان یک تقویت‌کننده خلق و خوی برای افراد مبتلا به افسردگی عمیقا موثر باشد. در ضمن زردچوبه در مقابل برخی مشکلات از پوست نیز محافظت می‌کند.اما خبر خوب برای افراد مبتلا به دیابت اینکه زردچوبه می‌تواند مقاومت به انسولین را بهبود بخشد و در کاهش میزان قند خون موثر باشد. به گفته کارشناسان انجمن دیابت آمریکا، این ادویه می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند.

آمریکایی‌ها معمولا از زردچوبه به شکل پودر ادویه استفاده می‌کنند، اما ریشه این گیاه می‌تواند رنده شده و مانند زنجبیل تازه در دستورالعمل غذاها استفاده شود. به یاد داشته باشید که خواص ضد التهابی کورکومین زردچوبه در کنار فلفل سیاه افزایش می‌یابد.۶ نکته طلایی درباره زردچوبه: ۱. زردچوبه یکی از چند ماده اساسی موجود در پودر کاری است. ۲. عدسی خود را با ادویه میل کنید. عدسی یکی از انواع غذاهایی است است که زردچوبه در آن نقشی اساسی دارد.۳. زردچوبه پودر شده را با زیره سبز، زنجبیل، پودر سیر، نمک دریایی و فلفل سیاه مخلوط و سپس قبل از کباب کردن گوشت گاو، گوسفند، مرغ، ماهی را به آن آغشته کنید.۴. آن را با تخم مرغ بخورید. زردچوبه می‌تواند علاوه بر رنگ زیبا به غذاهای خوشمزه‌ای مثل املت، کیک تخم مرغ، کوکو یا تخم مرغ همزده طعم خوبی هم به آنها ببخشد.۵. آن را به ریشه‌های گیاهی کبابی اضافه کنید. قبل از کباب کردن ریشه‌هایی مثل کدو، سیب زمینی، زردک و هویج بهتر است آنها را در زردچوبه رنده شده یا پودر آن بغلتانید و از طعم ساده و تند این ادویه لذت ببرید.۶. شیر "طلایی" بنوشید. یک فنجان شکر را در یک ظرف با نصف قاشق چای‌خوری پودر زردچوبه (یا ریشه رنده شده آن) و یک قاشق چای‌خوری زنجبیل (یا ریشه رنده شده آن) مخلوط و به مدت ۱۵ دقیقه بجوشانید. آن را با یک قاشق غذاخوری شهد عسل مخلوط و سپس میل کنید.

۶ راه استفاده از زردچوبه برای افزایش سلامتی!

مسمومیت ناشی از پروتئین چیست؟‌

مسمومیت ناشی از پروتئین چیست؟‌

مسمومیت ناشی از پروتئین زمانی اتفاق می‌افتد که بدن، مقدار زیادی از پروتئین‌ها را بدون چربی و کربوهیدرات دریافت کند و این کار برای مدت‌زمان درازی ادامه بیاید. بنابراین، اگرچه شما می‌توانید کالری‌های مورد نیاز بدن را از طریق پروتئین‌ها دریافت کنید، اما بدن همواره می‌تواند با مشکلات ناشی از کمبود دیگر مواد مغذی مانند چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها مواجه شود. کبد و کلیه‌ها در این میان، نقش کلیدی و مهمی در متابولیسم پروتئین ایفا می‌کنند. وقتی که پروتئین بیش از حد وارد بدن شود، می‌تواند خطر افزایش میزان آمونیاک، اوره و اسیدهای آمینه را در خون بیشتر کند. اگرچه این اتفاق بسیار نادر است، اما مسمومیت ناشی از پروتئین حتی می‌تواند از طریق افزایش سطح همین ترکیبات به مرگ منجر شود. مسمومیت ناشی از پروتئین چه علائمی دارد؟ علائم مسمومیت ناشی از پروتئین عبارت‌اند از حالت تهوع، سردرد، تغییرات خلقی، ضعف، خستگی، پایین آمدن فشار خون، گرسنگی غیرعادی و هوس‌های غذایی زیاد، اسهال و ضعیف شدن ضربان قلب. 

مسمومیت ناشی از پروتئین چه علت‌هایی دارد؟ بدن برای این‌که بتواند عملکرد عادی و مطلوبی داشته باشد، به این ترکیبات اساسی نیازمند است: پروتئین، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها، ‌ویتامین‌ها و مواد معدنی. اگر میزان هر کدام از این ترکیبات، بیش از حد زیاد یا بیش از حد کم شود، عملکرد مطلوب و عادی نیز مختل خواهد شد. پس اگر کالری مناسبی را از طریق یکی از همین درشت‌مغذی‌ها دریافت می‌کنید، حتما تعادل لازم را میان این ترکیبات برقرار سازید تا بدن بتواند به عملکرد مطلوبش ادامه بدهد. مسمومیت ناشی از پروتئین چطور درمان می‌شود؟ درمان مسمومیت ناشی از پروتئین کاملا ساده است. درواقع، ‌فرد مبتلا به این مشکل باید میزان چربی‌ها و کربوهیدرات‌های دریافتی را افزایش بدهد و پروتئین دریافتی را نیز کمتر کند. در این وضعیت، پروتئین دریافتی نباید بیشتر از ۲ گرم به‌ازای هر کیلوگرم از بدن باشد و در کنارش باید میزان متعادلی از چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها نیز اضافه شوند. رعایت این اصل هم به برطرف‌سازی مسمومیت ناشی از پروتئین منجر می‌شود، هم فیبر دریافتی را بیشتر می‌کند و هم سلامت عمومی را ارتقا می‌بخشد. 

میزان توصیه‌شده روزانه (RDA) : میزان توصیه‌شده روزانه (RDA) برای پروتئین، مساوی است با ۰.۸ گرم پروتئین به‌ازای هر کیلوگرم از وزن بدن. دریافت این میزان برای تامین نیازهای اساسی بدن، ضروری محسوب می‌شود. با این‌ حال، عوامل دیگری هم می‌توانند روی این میزان تاثیر بگذارند که عبارت‌اند از وزن، قد، میزان فعالیت بدنی و وضعیت سلامتی. به‌طور کلی هم نیاز عادی به پروتئین می‌تواند بین ۱.۲ تا ۲.۰ گرم به‌ازای هر کیلوگرم از وزن بدن باشد. مسمومیت ناشی از پروتئین در مقابل سمیت پروتئین وقتی که کلیه‌ها به‌طور موثر عمل نکنند و بدن نتواند پروتئین را متابولیزه کند، با مشکل سمیت (toxicity) مواجه می‌شویم. متخصصان می‌گویند که این مشکل کاملا با مسمومیت (poisoning) ناشی از پروتئین تفاوت دارد. مسمومیت ناشی از پروتئین به‌ علت دریافت بیش از حد پروتئین، بدون دریافت کربوهیدرات‌ها و چربی‌های لازم، اتفاق می‌افتد؛ در حالی که سمیت پروتئین برابر است با تجمع ضایعات متابولیک پروتئینی به‌ علت فعالیت نامطلوب کلیه‌ها. توجه داشته باشید که سمیت پروتئینی در میان آن دسته از بیماران کلیوی که پروتئین بیشتری نسبت به توان بدنی‌شان دریافت می‌کنند، شایع است. 

مسمومیت ناشی از پروتئین چیست؟‌